Roemeniëreis van Klaas Zeeman, Ad Burger en Leo Krijgsman (17 t/m 24 oktober 2013)

Dit kerkje wordt gebruikt voor naschoolse opvang

Deze keer vertrokken we via vliegveld Eindhoven naar Cluj. In de herfst-/wintermaanden is de bereikbaarheid van Cluj groter dan die van het vliegveld in Tirgu Mures.

Plaatsvervanger
Vanwege het vertrek van onze contactpersoon Zoltan naar zijn geboortestreek is het van belang om te weten wie voor hem in de plaats komt. Zoltan vertelde ons dat de voorzitter van hun Stichting Asociatia Renasterea, Simon Andras, de verantwoordelijkheden van hem gaat overnemen. Met hem en de andere leden van hun stichting hebben we nader kennis gemaakt en vernomen dat er nu ook een begin gemaakt wordt aan een naschoolse opvang in de Roma-gemeenschap. Hiervoor wordt in eerste instantie het kerkje gebruikt. In de toekomst zullen we ons beraden hoe we het ruimtegebrek, dat gaat onstaan, op kunnen lossen.

Financiën
Ook voor de administratieve werkzaamheden, die tot op heden door de moeder van Zoltan gedaan werden, moest een oplossing gezocht worden. In verband hiermee hebben we een bezoek gebracht aan Magdalena Both. Onder haar verantwoordelijkheid zal de stagiaire Monica maandelijks een financieel verslag maken. Zij verzorgt ook de salarisadministratie en alle contacten met de overheidsinstanties.

Niveau

Bij ons bezoek aan het schooltje in Glodeni waren we blij verrast dat alles nog in goede staat was. Wat juf Amy ons vertelde was nog het meest bemoedigend. Zij had van de onderwijzer van de basisschool vernomen dat hij verbaasd was over het niveau van de kinderen die in het afgelopen jaar onze kleuterschool bezocht hebben. Zij spraken Hongaars, en beheersten verschillende basisvaardigheden. Dit is nu precies wat we willen bereiken.

Om een idee te krijgen hoe een en ander in Roemenië bereikt kan worden werd een bezoek gebracht aan Henk Zijl in Tarnaveni (ong. 75 kilometer van Glodeni). Henk is hier ongeveer 15 jaar werkzaam. Momenteel heeft hij ’s morgens ongeveer 50 kinderen op de kleuterschool en ’s middags eenzelfde aantal voor naschoolse opvang. Dit bezoek aan Henk werd als heel inspirerend door ons ervaren, dit is precies hetgeen wij ook graag willen.

Vloeiend Nederlands
Wat ook heel bijzonder is dat in onze gesprekken met het bestuur van de Roemeense stichting naar voren kwam dat op korte afstand van ons project een onderwijzer van de basisschool woont die vloeiend Nederlands spreekt. Ook hij bevestigde de positieve resultaten van de kinderen die onze kleuterschool hebben bezocht.

Help ons helpen!
Bent u net zo enthousiast geworden als wij? Dan hopen we dat u de Roma-kinderen wilt (blijven) ondersteunen en zo kans op een toekomst geeft! Dus… helpt u mee?

SNS Regiobank
69.78.14.173
te Woubrugge

(Uw gift is aftrekbaar bij de belasting.)

Download deze nieuwsbrief in de originele opmaak

Verslag Klusteam Roemenië (7-13 april 2013)

Onder dit zonnedak kunnen de kinderen fijn spelen!Van 7 tot 13 april 2013 gaat een klusploeg uit de IJsseldijkkerk in Krimpen naar Roemenië, naar Glodeni, om er het kleuterschooltje voor Romakinderen verder op te knappen en speeltoestellen te plaatsen. Ad Burger, Joop de Heer, Leo Krijgsman en Cees Spek zijn de vaklieden, Wim (predikant van de IJsseldijkkerk) en Hilly van der Hoeven werken ook een paar dagen mee. Thuis waren al dingen voorbereid, zoals speeltoestellen gelakt en een hondenhok gezaagd.

Na de lange reis arriveren we in ons hotel in Gornesti. De volgende dag, zondag 8 april, verkennen we de omgeving. We zijn voor de lunch uitgenodigd bij Zoltan en Abigél. Zij zijn Hongaars sprekende Roemenen, hij is weg-en-waterbouwkundige en zij grafisch ontwerpster. Zoltan gaf zijn baan op en werkt nu als evangelist met de Roma.

Zoltan, Abigél en ds. Van der Hoeven

Plan van aanpak
We praten uitgebreid en eten met elkaar en rijden dan naar Glodeni om het schoolterrein te bezien. Daarboven in de Roma-wijk is het wel even schrikken. Middeleeuwse toestanden: lemen huisjes, kapotte daken, een sloot vol troep. Hoofdschuddend bekijkt Cees dit alles. Kunnen we niet beter nieuwe huizen voor ze bouwen? Helaas… Maar we kunnen het schooltje verbeteren. Het is in elk geval een begin. Er wordt alvast een plan van aanpak besproken.

Voorzichtig met de boortol!Op maandag 9 april start het werk. Het materiaal wordt uitgeladen. Janos met paard-en-wagen en Attila, de hulp van de juffen, helpen. Er wordt een begin gemaakt met het zonnedak voor in de hete zomer. De constructie was van tevoren uitgedacht en gelast, en kan dus zo in elkaar gezet worden. De kinderen mogen van Cees de boortol hanteren; kijk dat kleine meisje met haar grote zorgzame broer!

Verantwoordelijk
Allereerst wordt een glijbaantje opgesteld, buiten het hek. De kinderen zijn er niet meer weg te slaan. En als ze ruzieën om wie er het eerst op de glijbaan mag, worden de oudere kinderen aangesteld om de orde te bewaren. Die voelen zich heel verantwoordelijk.

Op je beurt wachten moet je óók leren!

Alleen al dat glas en die berg stenen, daar moet nog wat aan gedaan worden. Dus wordt terrein werd opgeschoond. Alle scherpe flessenhalzen en andere glas- en serviesscherven, alle plastic en papiertroep wordt in emmers verzameld. Hilly begint ermee, en meteen komen allerlei kinderen meehelpen, wat ze geweldig vinden. Het maakt ze mee verantwoordelijk. En ook moeders gaan vervolgens hun erf schoonmaken, en een stuk van de weg. Geweldig!

Het zonnedak heeft water-doorlatend doek (alles van tevoren op maat gemaakt), het terrein eronder moet worden geëgaliseerd, we storten er puin en daaroverheen aarde.

Maandagavond dienst in het kerkje in Gornesti. Zoltan is er, het houtkacheltje brandt, een ouderling gaat voor; Wim brengt de groeten van de IJsseldijkkerk-gemeente over en Zoltan vertaalt het in het Hongaars.

Kleuters
Anna-Maria en Amy zijn de juffen van de kleuterklassen. Elk nemen ze een dagdeel met drieëntwintig kinderen voor hun rekening, wat een meiden! Amy doet een IT-opleiding en loopt hier stage. Anna-Maria is de zus van Atilla, en hun moeder maakt twee keer een warme lunch voor ons. Wel fijner dan die droge witte boterhammen! Kleine helpersEr moet een hondenhok komen voor de waakhond, die het terrein en de school moet beschermen tegen ongewenst bezoek.

De palen voor de hondenren waren al eerder gezet, Ad en Atilla voorzien de ren van gaas, en Wim graaft de berg scherpe stenen naast de glijbaan af, om dat gaas aan de onderkant af te dichten, zodat de hond er minder makkelijk onderdoor kan.

De schommel, nog een glijbaan en een wip worden geplaatst, ingegraven of in beton gegoten. “De wip was toch bedoeld voor de kinderen?”Het hout van het dakoverstek van de school is verrot en wordt vervangen door multiplex-platen die op maat gezaagd worden door Leo en Cees. De regenpijpen worden vervangen met meegebracht pijpwerk.

Het dak op!
Woensdag bedenkt Cees, dat het toch wel goed zou zijn om het dak, dat behoorlijk lekt, te vervangen. ‘Beter nu meteen, dan dat we er nog eens voor moeten terugkomen.’ Niet te geloven: ze gaan het echt doen, nog twee dagen hebben ze, gaat dat echt lukken?

Donderdagmorgen worden er panlatten en folie gehaald bij de plaatselijke bouwmarkt, en tweedehands dakpannen ergens anders. We kunnen het dak op!De pannen eraf halen, heel voorzichtig lopen over de zoldervloer, panlatten met folie eronder vastspijkeren. De grotere kinderen sjouwen de gekochte dakpannen uit de kar. Alle oude en nieuwe pannen worden tenslotte weer mooi op het dak gelegd. Wat een gigantische klus, mannen, een groot compliment waard!

Afscheid
De nu lege kar wordt volgestouwd met een via Zoltan geregelde hoeveelheid manden, meubels en andere producten. Die kunnen we weer verkopen op de zomermarkt!
Om geld te verzamelen voor twee schoollokalen? En vooral: leerkrachten!

Zaterdagmiddag om vier uur is alles klaar. Afscheid nemen van dit plekje, deze mensen, wel lastig hoor, en dan gaat de reis naar de grens van Roemenië. De volgende dag dan in een keer door naar Nederland.

Met Stichting Zienderogen naar Roemenië (april 2012)

Stichting Zienderogen aan het werk

Stichting Zienderogen aan het werk

Veel animo voor een oogmeting/bril!

Veel animo voor een oogmeting/bril!

Van 21 tot 28 april waren we, samen met Stichting Zienderogen in Roemenië. In vijf Roma-dorpen werden de ogen van de kinderen en sommige volwassenen gemeten. Zonodig kreeg men ter plekke een leesbril en speciale brillen zijn in Nederland vervaardigd en naderhand naar Roemenië gestuurd.

Kijk voor meer informatie over Stichting Zienderogen op hun website of Facebookpagina:

Lees het reisverslag van Stichting Zienderogen op hun website

Bekijk een fotopresentatie van Stichting Zienderogen op hun Facebookpagina

Bezoek aan Roemenië door Guido en Henri (november 2011)

Begin november hebben we een kort bezoek gebracht aan ‘ons nieuwe dorp’ Glodeni.
We hadden gehoopt dat de grond was aangekocht maar dat was nog niet het geval. Men is wel 5 maal bij de notaris geweest, maar nu is het dan ook rond. Het is nu zaak om de nodige (bouw)vergunningen aan te vragen. Ook is ons een huis te koop aangeboden voor ongeveer € 5000. Op zich een interessant gebouw om kleuterwerk in te starten. We kijken of dit wel snel eigendom kan worden.

We zijn in gesprek geweest met een architect, de burgemeester en andere netwerkers. We hopen ons doel snel te bereiken want er lopen tientallen kinderen rond die hier gebruik van zouden kunnen maken. Aan ons zal het niet liggen. Nu zijn de Roemeense autoriteiten weer aan zet.
We zijn benieuwd.

Bezoek aan Roemenië (april 2011) van Guido van Iperen, Theo Domburg en Klaas & Wil Zeeman

13 april vertrokken Guido en Theo met bus en aanhanger naar Roemenië.
Wij, Klaas en Wil gingen een dag later met de auto eerst naar Dortmund en vandaar vlogen we naar Cluj-Napoca, daar zouden we opgepikt worden door Guido. We hoefden niet lang te wachten, want eigenlijk kwamen we tegelijk aan.
Met z’n vieren reisden we verder naar Cornesti, waar het pension was.
De volgende ochtend werd telefonisch contact gezocht met Zoltan en hij kwam naar het pension gefietst, toch wel zo’n 20 km.
Na een allerhartelijkste begroeting reden we met z’n vijven naar ds. Attilla die in Reghin woont.

Bij ds. Attilla en zijn vrouw op bezoek

Zowel Attilla als Zoltan zetten zich beiden voor de volle 100% in voor de Roma. Over en weer werden vragen gesteld en beantwoord en hun vraag is: help ons!
’s Middags gingen we naar Poka waar Zoltan woont met z’n gezin. Daar werden de kozijnen en overige spullen in een schuur opgeslagen.

Sjouwen van de kozijnen naar de schuur

Daarna gingen we naar Glodeni met de wijk Serbia waar de Roma wonen.
In het door hen zelf gebouwde “kerkje” zijn we met de kinderen creatief bezig geweest.
Na afloop hebben alle kinderen een eierkoek in de vorm van een muis gekregen.

Op onze wandeling door het dorp kwamen we op een plaats waar op een wel heel aparte manier wilgentenen werden geprepareerd . Deze wilgentenen worden gekookt in een grote bak met water, afgedekt met dekens waaronder een vuur wordt gestookt met o.a. autobanden. Lang leve het milieu…

Wilgentenen koken

Sommige huisjes zijn bijzonder slecht, kapotte daken en het ontbreken van ramen en deuren. Een lichtpuntje in deze trieste situatie is dat in het dorp sommigen werk hebben gevonden in de vlechterij waar manden en meubels worden gemaakt.
Een en ander zie je terug in een betere kwaliteit van de huisjes.
Ook positief is dat er verschillende watertappunten in het dorp zijn.

Watertappunt

Aan het eind van de middag gingen we met Zoltan mee naar huis en kregen we van hun armoede nog een maaltijd voorgeschoteld.
Boordevol indrukken gingen we terug naar ons pension.

De volgende dag hebben we de werkzaamheden aan de bouw van een kerkje in Peris bekeken. Hier ontmoeten wij Zozo. Hij is een Roma-jongen van 23 jaar en studeert voor onderwijzer. Dit jaar doet hij eindexamen en hoopt zich in te zetten voor de Roma-gemeenschap. Hierna zijn we weer richting Zoltan gegaan en hebben getracht de indrukken van de vorige dag te evalueren.
Omdat wij bekend zijn met de omgeving hebben we zijn aanbod om ons iets daarvan te laten zien vriendelijk afgewezen. Wij boden hem aan om bij zijn gezin te blijven en dat werd in dank en met een grote glimlach van Abigaïl, zijn vrouw, aanvaard.
Zelf hebben wij toen het historische stadje Sighisoara bezocht. Zeer de moeite waard.
Zondagmorgen een kerkdienst bezocht in Cornesti, een kerkje dat ook met eigen mensen gebouwd is.

Zelfgebouwd kerkje in Cornesti

’s Middags hadden we een bijeenkomst met de kinderen van het dorp. Met ruim 60 kinderen in het kleine kerkje was het propvol.
Er werd gezongen, een Bijbelverhaal verteld, geknutseld en zelfs jongens van 15/16 jaar deden enthousiast mee.
De kinderen kregen een klein boekje mee over de blinde Bartimeus.

Verhaal blinde Bartimeus

De zelfgemaakte brillen werden gekleurd en in elkaar geknutseld

Maandag stond Cotus op het programma.
Met Zoltan en Attilla door het dorp gelopen en we constateerden dat de huisjes er in vergelijking met Serbia goed uitzien.
Ondanks de Paasvakantie kwamen de twee onderwijzers, Andrea van de Stichting en de kinderen op school.
Wij hadden vlinders van gips en verfdozen meegenomen en de kinderen mochten ze verven.

Op school in Cotus vlinders verven

Wij zagen nu ook hoe de dagelijkse maaltijdverstrekking in zijn werk ging.

Maaltijdenproject Cotus

De aanhangwagen die nog in Cotus stond hebben we meegenomen naar Zoltan, meteen met de spullen die opgeslagen waren bij de vroegere buurvrouw.

Zoltan, Guido, Klaas en Theo gingen ’s middags naar een begrafenis in Serbia. Een vrouw werd begraven en het hele dorp was aanwezig.Het was een indrukwekkende gebeurtenis.
’s Avonds waren we uitgenodigd bij Zozo en zijn familie om te komen eten.
Daarna werd de tafel opzij gezet, stoelen en banken aangesleept en het keyboard geïnstalleerd op een omgekeerde stoel. Attilla als toetsenist, Zozo op de gitaar en zijn broer op een soort kan/ketel begeleidde de enthousiaste zang van de vele aanwezigen.

Bij Zozo thuis

Na afloop organiseerde Zozo een indoor voetbalwedstrijd met Roma-jongelui uit zijn buurt.

Dinsdag de laatste gesprekken met Zoltan gevoerd. Zelf moest hij ’s middags met paard en karoets naar Reghin.

Met de karoets op weg naar…

Wij hebben Theo Targu Mures laten zien.
Woensdag hebben we manden bij de mandenverkoper in het dorp gekocht en zijn naar Cluj-Napoca gereden.
Daar werden wij, Klaas en Wil, afgezet op het vliegveld voor de thuisvlucht en Guido en Theo reden met bus en aanhanger richting Nederland.

Blij en dankbaar kijken we terug op onvergetelijke dagen.
We zijn er nu nog meer van overtuigd dat een multifunctioneel gebouw in het dorp met o.a. een kleuterschool heel dringend nodig is.

Nog even wachten…. en jullie zijn meer dan welkom op de kleuterschool!

Guido van Iperen, Theo Domburg en Klaas & Wil Zeeman

 

Stichting Steun Roma Roemenië

Poldermeesterhof 12
2922 CW Krimpen a/d IJssel
06-20279330
info@stichtingroma.nl

NL 42 RBRB 0697814173
KvK 28103218
RSIN 8143.70.378