Dit bericht heeft te maken met ons vorige project in het dorp Cotus. Op dit moment concentreert Stichting Steun Roma Roemenië zich op het ondersteunen van Roma-kinderen in de wijk Serbia in het dorp Glodeni. Bij recentere acties of op de pagina Projecten leest u meer over ons huidige werk.
Onder dit zonnedak kunnen de kinderen fijn spelen!Van 7 tot 13 april 2013 gaat een klusploeg uit de IJsseldijkkerk in Krimpen naar Roemenië, naar Glodeni, om er het kleuterschooltje voor Romakinderen verder op te knappen en speeltoestellen te plaatsen. Ad Burger, Joop de Heer, Leo Krijgsman en Cees Spek zijn de vaklieden, Wim (predikant van de IJsseldijkkerk) en Hilly van der Hoeven werken ook een paar dagen mee. Thuis waren al dingen voorbereid, zoals speeltoestellen gelakt en een hondenhok gezaagd.
Na de lange reis arriveren we in ons hotel in Gornesti. De volgende dag, zondag 8 april, verkennen we de omgeving. We zijn voor de lunch uitgenodigd bij Zoltan en Abigél. Zij zijn Hongaars sprekende Roemenen, hij is weg-en-waterbouwkundige en zij grafisch ontwerpster. Zoltan gaf zijn baan op en werkt nu als evangelist met de Roma.
Zoltan, Abigél en ds. Van der Hoeven
Plan van aanpak
We praten uitgebreid en eten met elkaar en rijden dan naar Glodeni om het schoolterrein te bezien. Daarboven in de Roma-wijk is het wel even schrikken. Middeleeuwse toestanden: lemen huisjes, kapotte daken, een sloot vol troep. Hoofdschuddend bekijkt Cees dit alles. Kunnen we niet beter nieuwe huizen voor ze bouwen? Helaas… Maar we kunnen het schooltje verbeteren. Het is in elk geval een begin. Er wordt alvast een plan van aanpak besproken.
Voorzichtig met de boortol!Op maandag 9 april start het werk. Het materiaal wordt uitgeladen. Janos met paard-en-wagen en Attila, de hulp van de juffen, helpen. Er wordt een begin gemaakt met het zonnedak voor in de hete zomer. De constructie was van tevoren uitgedacht en gelast, en kan dus zo in elkaar gezet worden. De kinderen mogen van Cees de boortol hanteren; kijk dat kleine meisje met haar grote zorgzame broer!
Verantwoordelijk
Allereerst wordt een glijbaantje opgesteld, buiten het hek. De kinderen zijn er niet meer weg te slaan. En als ze ruzieën om wie er het eerst op de glijbaan mag, worden de oudere kinderen aangesteld om de orde te bewaren. Die voelen zich heel verantwoordelijk.
Op je beurt wachten moet je óók leren!
Alleen al dat glas en die berg stenen, daar moet nog wat aan gedaan worden. Dus wordt terrein werd opgeschoond. Alle scherpe flessenhalzen en andere glas- en serviesscherven, alle plastic en papiertroep wordt in emmers verzameld. Hilly begint ermee, en meteen komen allerlei kinderen meehelpen, wat ze geweldig vinden. Het maakt ze mee verantwoordelijk. En ook moeders gaan vervolgens hun erf schoonmaken, en een stuk van de weg. Geweldig!
Het zonnedak heeft water-doorlatend doek (alles van tevoren op maat gemaakt), het terrein eronder moet worden geëgaliseerd, we storten er puin en daaroverheen aarde.
Maandagavond dienst in het kerkje in Gornesti. Zoltan is er, het houtkacheltje brandt, een ouderling gaat voor; Wim brengt de groeten van de IJsseldijkkerk-gemeente over en Zoltan vertaalt het in het Hongaars.
Kleuters
Anna-Maria en Amy zijn de juffen van de kleuterklassen. Elk nemen ze een dagdeel met drieëntwintig kinderen voor hun rekening, wat een meiden! Amy doet een IT-opleiding en loopt hier stage. Anna-Maria is de zus van Atilla, en hun moeder maakt twee keer een warme lunch voor ons. Wel fijner dan die droge witte boterhammen! 
Kleine helpersEr moet een hondenhok komen voor de waakhond, die het terrein en de school moet beschermen tegen ongewenst bezoek.
De palen voor de hondenren waren al eerder gezet, Ad en Atilla voorzien de ren van gaas, en Wim graaft de berg scherpe stenen naast de glijbaan af, om dat gaas aan de onderkant af te dichten, zodat de hond er minder makkelijk onderdoor kan.
De schommel, nog een glijbaan en een wip worden geplaatst, ingegraven of in beton gegoten. 
“De wip was toch bedoeld voor de kinderen?”Het hout van het dakoverstek van de school is verrot en wordt vervangen door multiplex-platen die op maat gezaagd worden door Leo en Cees. De regenpijpen worden vervangen met meegebracht pijpwerk.
Het dak op!
Woensdag bedenkt Cees, dat het toch wel goed zou zijn om het dak, dat behoorlijk lekt, te vervangen. ‘Beter nu meteen, dan dat we er nog eens voor moeten terugkomen.’ Niet te geloven: ze gaan het echt doen, nog twee dagen hebben ze, gaat dat echt lukken?
Donderdagmorgen worden er panlatten en folie gehaald bij de plaatselijke bouwmarkt, en tweedehands dakpannen ergens anders. 
We kunnen het dak op!De pannen eraf halen, heel voorzichtig lopen over de zoldervloer, panlatten met folie eronder vastspijkeren. De grotere kinderen sjouwen de gekochte dakpannen uit de kar. Alle oude en nieuwe pannen worden tenslotte weer mooi op het dak gelegd. Wat een gigantische klus, mannen, een groot compliment waard!
Afscheid
De nu lege kar wordt volgestouwd met een via Zoltan geregelde hoeveelheid manden, meubels en andere producten. Die kunnen we weer verkopen op de zomermarkt!
Om geld te verzamelen voor twee schoollokalen? En vooral: leerkrachten!
Zaterdagmiddag om vier uur is alles klaar. Afscheid nemen van dit plekje, deze mensen, wel lastig hoor, en dan gaat de reis naar de grens van Roemenië. De volgende dag dan in een keer door naar Nederland.