Dit bericht heeft te maken met ons vorige project in het dorp Cotus. Op dit moment concentreert Stichting Steun Roma Roemenië zich op het ondersteunen van Roma-kinderen in de wijk Serbia in het dorp Glodeni. Bij recentere acties of op de pagina Projecten leest u meer over ons huidige werk.13 april vertrokken Guido en Theo met bus en aanhanger naar Roemenië.
Wij, Klaas en Wil gingen een dag later met de auto eerst naar Dortmund en vandaar vlogen we naar Cluj-Napoca, daar zouden we opgepikt worden door Guido. We hoefden niet lang te wachten, want eigenlijk kwamen we tegelijk aan.
Met z’n vieren reisden we verder naar Cornesti, waar het pension was.
De volgende ochtend werd telefonisch contact gezocht met Zoltan en hij kwam naar het pension gefietst, toch wel zo’n 20 km.
Na een allerhartelijkste begroeting reden we met z’n vijven naar ds. Attilla die in Reghin woont.
Bij ds. Attilla en zijn vrouw op bezoek
Zowel Attilla als Zoltan zetten zich beiden voor de volle 100% in voor de Roma. Over en weer werden vragen gesteld en beantwoord en hun vraag is: help ons!
’s Middags gingen we naar Poka waar Zoltan woont met z’n gezin. Daar werden de kozijnen en overige spullen in een schuur opgeslagen.
Sjouwen van de kozijnen naar de schuur
Daarna gingen we naar Glodeni met de wijk Serbia waar de Roma wonen.
In het door hen zelf gebouwde “kerkje” zijn we met de kinderen creatief bezig geweest.
Na afloop hebben alle kinderen een eierkoek in de vorm van een muis gekregen.
Op onze wandeling door het dorp kwamen we op een plaats waar op een wel heel aparte manier wilgentenen werden geprepareerd . Deze wilgentenen worden gekookt in een grote bak met water, afgedekt met dekens waaronder een vuur wordt gestookt met o.a. autobanden. Lang leve het milieu…
Wilgentenen koken
Sommige huisjes zijn bijzonder slecht, kapotte daken en het ontbreken van ramen en deuren. Een lichtpuntje in deze trieste situatie is dat in het dorp sommigen werk hebben gevonden in de vlechterij waar manden en meubels worden gemaakt.
Een en ander zie je terug in een betere kwaliteit van de huisjes.
Ook positief is dat er verschillende watertappunten in het dorp zijn.
Watertappunt
Aan het eind van de middag gingen we met Zoltan mee naar huis en kregen we van hun armoede nog een maaltijd voorgeschoteld.
Boordevol indrukken gingen we terug naar ons pension.
De volgende dag hebben we de werkzaamheden aan de bouw van een kerkje in Peris bekeken. Hier ontmoeten wij Zozo. Hij is een Roma-jongen van 23 jaar en studeert voor onderwijzer. Dit jaar doet hij eindexamen en hoopt zich in te zetten voor de Roma-gemeenschap. Hierna zijn we weer richting Zoltan gegaan en hebben getracht de indrukken van de vorige dag te evalueren.
Omdat wij bekend zijn met de omgeving hebben we zijn aanbod om ons iets daarvan te laten zien vriendelijk afgewezen. Wij boden hem aan om bij zijn gezin te blijven en dat werd in dank en met een grote glimlach van Abigaïl, zijn vrouw, aanvaard.
Zelf hebben wij toen het historische stadje Sighisoara bezocht. Zeer de moeite waard.
Zondagmorgen een kerkdienst bezocht in Cornesti, een kerkje dat ook met eigen mensen gebouwd is.
Zelfgebouwd kerkje in Cornesti
’s Middags hadden we een bijeenkomst met de kinderen van het dorp. Met ruim 60 kinderen in het kleine kerkje was het propvol.
Er werd gezongen, een Bijbelverhaal verteld, geknutseld en zelfs jongens van 15/16 jaar deden enthousiast mee.
De kinderen kregen een klein boekje mee over de blinde Bartimeus.
Verhaal blinde Bartimeus
De zelfgemaakte brillen werden gekleurd en in elkaar geknutseld
Maandag stond Cotus op het programma.
Met Zoltan en Attilla door het dorp gelopen en we constateerden dat de huisjes er in vergelijking met Serbia goed uitzien.
Ondanks de Paasvakantie kwamen de twee onderwijzers, Andrea van de Stichting en de kinderen op school.
Wij hadden vlinders van gips en verfdozen meegenomen en de kinderen mochten ze verven.
Op school in Cotus vlinders verven
Wij zagen nu ook hoe de dagelijkse maaltijdverstrekking in zijn werk ging.
Maaltijdenproject Cotus
De aanhangwagen die nog in Cotus stond hebben we meegenomen naar Zoltan, meteen met de spullen die opgeslagen waren bij de vroegere buurvrouw.
Zoltan, Guido, Klaas en Theo gingen ’s middags naar een begrafenis in Serbia. Een vrouw werd begraven en het hele dorp was aanwezig.Het was een indrukwekkende gebeurtenis.
’s Avonds waren we uitgenodigd bij Zozo en zijn familie om te komen eten.
Daarna werd de tafel opzij gezet, stoelen en banken aangesleept en het keyboard geïnstalleerd op een omgekeerde stoel. Attilla als toetsenist, Zozo op de gitaar en zijn broer op een soort kan/ketel begeleidde de enthousiaste zang van de vele aanwezigen.
Bij Zozo thuis
Na afloop organiseerde Zozo een indoor voetbalwedstrijd met Roma-jongelui uit zijn buurt.
Dinsdag de laatste gesprekken met Zoltan gevoerd. Zelf moest hij ’s middags met paard en karoets naar Reghin.
Met de karoets op weg naar…
Wij hebben Theo Targu Mures laten zien.
Woensdag hebben we manden bij de mandenverkoper in het dorp gekocht en zijn naar Cluj-Napoca gereden.
Daar werden wij, Klaas en Wil, afgezet op het vliegveld voor de thuisvlucht en Guido en Theo reden met bus en aanhanger richting Nederland.
Blij en dankbaar kijken we terug op onvergetelijke dagen.
We zijn er nu nog meer van overtuigd dat een multifunctioneel gebouw in het dorp met o.a. een kleuterschool heel dringend nodig is.
Nog even wachten…. en jullie zijn meer dan welkom op de kleuterschool!
Guido van Iperen, Theo Domburg en Klaas & Wil Zeeman
Wat geweldig om dit zo te zien op de foto’s.
En wat een goed werk dat jullie verrichten,Ook de spullen om te verkopen zijn leuk , maar ik zie geen manden,komt zeker nog . heel veel zegen op jullie werk gr. Marry