Dit bericht heeft te maken met ons vorige project in het dorp Cotus. Op dit moment concentreert Stichting Steun Roma Roemenië zich op het ondersteunen van Roma-kinderen in de wijk Serbia in het dorp Glodeni. Bij recentere acties of op de pagina Projecten leest u meer over ons huidige werk.[slidepress gallery=’bezoek-aan-cotus-zomer-2010′]
Het bestuur van de stichting had op de laatste bestuursvergadering besloten om de gezinnen in Cotus een levensmiddelenpakket te geven.
Om te besluiten dit te doen is één, maar om het uit te voeren is twee…
In totaal wonen er 110 gezinnen in het dorp; in sommige huizen meer dan één gezin.
Dus kochten we 110 keer een kilo rijst, 110 x een kilo meel, 110 x een kuip boter, 110 x een kilo suiker, 110 x een blik leverpastei, 110 x een kilo malai (gemalen mais) en 110 flessen olie.
En meteen maar plastic zakken gekocht waar we uiteindelijk alles in konden doen.
Gelukkig kregen we hulp van de onderwijzers en Andrea om alles in te kopen en te vervoeren.
Want hoe vervoer je zoveel levensmiddelen? Een bestelbusje huren? Dat is jammer van het geld.
Dan maar met 3 auto’s, zo spraken we af.
’s Ochtends zouden we elkaar treffen bij de Selgros, dat is zo’n 10 kilometer vanaf Cotus.
Zoals afgesproken waren de beide onderwijzers, Silard en Atila, Andrea van de Roemeense stichting en Klaas en Wil maandagmorgen om 10 uur bij Selgros. (Selgros is te vergelijken met de Makro bij ons in Nederland.)
Na een lekker kopje koffie moesten nu de inkopen gedaan worden.
Gelukkig wisten Andrea en Silard goed de weg bij Selgros en ze kochten zeer prijsbewust alles in.
Daarna reden we richting Cotus. Toen we daar aankwamen met 3 auto’s werd dit natuurlijk al gauw opgemerkt door de bewoners in het dorp.
In school werd alles opgeslagen en we kregen hulp van een paar grotere meisjes om alles te verdelen in de plastic zakken.
Al gauw kwamen kinderen kijken wat er aan de hand was.
Silard zat in de ingang van de school achter de tafel met de namenlijst en hield nauwkeurig bij wie een voedselpakket kreeg. Atila deelde de zakken uit en het duurde niet lang of het hele dorp wist dat er voor hen een pakket was.
Omdat in sommige huizen meerdere gezinnen wonen werd besloten dat ieder gezin 1 pakket kreeg, al bestond het ene gezin uit bijv. 2 personen en het andere uit 6 personen.
Het liep allemaal gesmeerd en binnen de kortste keren was alles uitgedeeld.
Sommigen kwamen naar ons toe om te bedanken.
Daarna zijn we nog naar het huis van Adam gelopen die prachtige zeepjes snijdt. Hij zou voor ons nog wat stukjes maken maar hij was helaas niet thuis. Andrea zal hier verder voor zorgen.
Wij wilden nog meer mensen bezoeken, maar velen waren niet thuis jammer genoeg.
Dan maar naar het huisje van de kleine Olga. Zij is indertijd geopereerd aan haar klompvoetjes.
Toen we vroegen hoe het ging kwamen de ouders meteen met een bundeltje papieren aanzetten. O.a. een mededeling dat zij ernstig gehandicapt is.
We gaan navraag doen waarom er nog steeds geen verdere stappen zijn ondernomen.
De ouders moeten naar het ziekenhuis waar Olga geopereerd is; daar kunnen ze informeren of het ziekenhuis meer voor Olga kan doen.
Zo niet dan is er een orthopedische kliniek in Cluj.
Natuurlijk konden we het niet laten om naar het stuk grond te gaan waar we zo heel graag een multifunctioneel gebouw op willen zetten.
Het ziet er nu prachtig uit met heel hoog gras en mooie bloemen, je waant je in de bush bush!